Antalya Kazan, Ben Kepçe: 20 Yılın Yorgunluğu (Şaka Şaka 15 Mekan!)

Tanju Altınay /  Köşe Yazısı

Geçtiğimiz hafta da her zaman olduğu gibi Antalya kazan ben kepçe mekanları tek tek dolaştım. 20 yıldır olduğu gibi, magazin neredeyse Hitmagazin orada olsun dedim. Eee, yaş ilerledikçe dolaştığım mekan sayısı da azalıyor tabii. 20 yıl önce gecede 20 mekan dolaşıyorsam, bu sayı 17-18’e düştü (şaka şaka 15 falan!). Ama inanın, o 15 mekanın enerjisi, 20'ye bedeldi.

Kaleiçi’nde Bereket, Lara’da Liderlik Savaşı

Kaleiçi’nin nabzı, kış sezonuna doğru girerken bile hiç düşmüyor. Sevgili Şefik Sümer’in parmağının değdiği Mezaki’de hafta sonu-hafta içi diye bir ayrım yok. Bereket artıyor, her gece boş masa bulmak imkânsız.

Villa Perla, elbette her zaman olduğu gibi Kaleiçi’nin yıldızı. Geçen hafta hafta içi olmasına rağmen iğne atsan yere düşmezdi. Sahnede sevgili dostum Engin Yıldız vardı. Yılların dostu, sesini de kendisini de çok severim. Tabi Alper Kuş’un sahne aldığı diğer gecelerde de ara ki yer bulasın. Cumartesi geceleri ise bu mekânda bir farklı. Hem anne, hem patron hem de şarkıcı olmak kolay değil ama Pınar Akduman bunu başarıyor ve çok seviliyor.

"Hafta arası kendimi fazla yormam" derken ne kadar yanıldığımı, Eski Lara yolunun yeni yıldızı Sahne Antalya’ya uğradığımda anladım. Günlerden Perşembe, sahnede Mert Cihan. Mekanın ortaklarından sevgili Yıldırım Aybay, eğlencenin mimarlarından Ali Korkmaz ile sohbette. Öyle koyu bir sohbet ki, çektiğim beşinci karede fark ettiler beni! Mekan her geçen gün liderliğe oynuyor, dikkat!

Teyze/Nene Muhabbeti ve Ekim Esintisi

Kış sezonunun sonlarıydı artık, Kaleiçi sokaklarındaki insanlar üzerlerine montlarını almıştı çünkü. Ama ben enerjimi düşürmedim. Uğramadan geçmediğim sevgili Gaye Teyze’nin (Teyze dedim, çünkü o da bana Amca diyor. Bana Amca dediği sürece ona Teyze, hatta yakında Nene diyeceğim!) mekanı, Ayyaş Meyhane. Sohbetinden keyif aldığım ender insanlardan Gaye Yurteri, eski bir gazeteci olunca muhabbet daha da koyu oluyor. Mekanına kendi kalitesini yansıtmış. Ara sıra mekânda duran, pür dikkat işletmeci kızı Hande’yi ise Ayyaş’tan çok başka mekanlarda çekiyorum, gençlik işte!

Yorulmak olmazdı elbette. Ayın 10 Ekim'i, canım kızımın doğum günüydü. O, zeytin toplamak için Anneannesi Seval ve Dayısı Metin ile Alanya yollarındaydı.Serpil  Teyzesi, Galip eniştesi İrem ablası ve minik Niloşu hayatında farklı yere sahipti ve her fırsatta bu yaz anlayaya kaçtı.. Benim için ise 10 Ekim, en sevdiğim organizasyonlardan Oktoberfest başlangıcıydı. Sevgili dostlarım Savaş Yalaz, Gökhan Ece ve Bülent Atlas’ın The Bar’ı, bu yaz konserleri ve muhteşem atmosferiyle habersiz günlerimin kurtarıcısı oldu. Bülent Atlas Yunan adalarında tatilde, Savaş Yalaz firardayken; mekanlar Gökhan Ece’ye emanetti. Yorucu bir yaz geçirdiler, hakları gezmek!

Pizza V Patronu Ersin Demir ile sohbet güzeldi

Geçtiğimiz yıl sevgili Aslı Dönmez ile Kaleiçine inerken Pizza V’nin önünden geçerken elimize bir zarf tutuşturdular. Açıp bakınca Cumhuriyeti bu kadar sahiplenen bir işletmenin olduğunu bilmek gurur vermişti. The Bar’da da bir stant açmışlar. Pizza V görünce geçen sene aklıma geldi ve Ersin Demir ile tanışma fırsatı buldum. Elbette ilk sözüm “sizi tebrik ediyorum “ oldu.  Kendisini bir kez daha kutluyorum. Haftaya Pizza V’de yapacağımız sohbet için sözleştik… Orada olacağım sevgili Demir.

İsyan’da Karadeniz Rüyası ve Engin Evin ile taksi muhabbeti.

Geceyi bitireyim diyorum ama olmuyor. Bir de "İsyan" edeyim dedim, kendimi Vedat Örsoğlu’nun mekanı İsyan Meyhanesi’nde buldum. Saat 01:00 olmasına rağmen mekânda halen 20-25 masa vardı. Sahnede Vedat olunca muhabbetler ve şarkı istekleri uzuyor. Karadeniz müziği denince benim aklıma başka yer gelmiyor. Bir gün mutlaka gidin ve bir hamsi+rakı yapın!

"Tamam, bitti bu gece de" derken, kendimi Küçük Bir Yer’de buldum. Dostum Engin Evin oturuyor halen. "Gel otur biraz" deyince hayır demek imkânsız. Masalar toplanmaya başlanınca saatin çok geç olduğunun farkına vardık. Engin taksi çağırdı, önce beni eve bıraktı. Gecenin haberlerini yazıp haber bekleyenleri üzmemeliydim ve üzmedim.

Cumartesi'nin "Şampiyonlar Ligi" Flaşları

Cumartesi gecesi Taşkapı Lara’da Bergiz Hotel’in müdürlerinin gecesi olduğunu hatırladım. Sevgili Sinem Uslu iki hafta önceden söylemişti. Flaşın ve makinenin pillerini şarja takıp gecenin olmasını beklerken kestirmişim, iyi geldi. Kapıdaki dostlarla kısa sohbetin ardından içeri girdim. İçerisi adeta, Kolpaçino filminde duyduğum Aydemir Akbaş repliği gibiydi: "Şampiyonlar Ligi!" Galericiler, pırlantacılar, akaryakıt patronları... Kimi ararsan mekândaydı.

İlk gözüme çarpan Ali Yılmaz, Gültekin Gencer oldu. Masa 6 kişilikti, yeni gelecekler kimlerdi meraktan bekledim tabii... E, orası bana kalmasın; haberini yapacağım, oradan okur görürsünüz. Erdinç Karadeniz ve Hacer Karasaç Karadeniz ile gıybet yaparken, sevgili Elif-Gökhan Gel çifti geldi. Özlemişim kendilerini, sanırım onlar da beni. Sıkı sıkı sarılmanın ardından 3-5 kare elbette.

"Tam yeter artık, çıkıyorum ben" derken kapıda Ayhan-Nimet Kızılsavaş göründü. Habersiz kareler, sohbet ve fotoğraf çekimi derken Erdinç sahneye çıktı. Birkaç kare de oradan alıp çantayı topladım.

AHMET-RAHŞAN İSTEK’E YOLDA RASTLADIM.

Elektrikli kırmızı bisikletime binip evin yolunu tutacakken Beyaz Dünya Migros’un önünde bir çift, telefonda DUKEQAN Pub’ın tarifini istiyordu. Yanlarına yaklaştım: "Ben bırakayım sizi!" Kahkahalar havadaydı ki, sevgili Ahmet İstek yakaladı. Rahşan-Ahmet İstek çifti dostlarının evlilik yıldönümüne katılmak için mekanı arıyordu. Eskiden mekanın yerini bırakın, daha gitmeden içeride kimin olduğunu bilen Ahmet İstek, mesleği bırakıp evlenince elini ayağını çekmiş mecburi olarak gecelerden... İstek ailesini çok severim; yıllarca meslektaş olduk, kalitesinden hiçbir zaman ödün vermedi, hep takdir ettim. Onlar DUKEQAN’ın yolunu tuttu, ben de peşlerinden. Kapı önü sohbette yıllarca geriye gittik.

Aynı gece sevgili pırlanta tasarımcısı Vasfi Kahraman eşi Ayça ile evliliklerinin 12'nci yılını kutluyordu ve İstek çifti de onlara eşlik etti. Elbette 4 kare de oradan derken, bu kez mekanlara değil Bulgaristan-Türkiye maçını izlemek için evin yolunu tuttum. İlk yarısı 1-1 biten maçın ikinci yarısındaki golleri ve gururu evimde yaşadım. İlk kez bir Cumartesi erkenden evdeydim. Bir kahve, ardından bir film ve hafta bitti. Yorulmuş sanki...

Bu haftalık bu kadar olsun. Haftaya görüşmek üzere!