Yaşlı Gözler adlı bir Yeşilçam filmi. Yönetmen Ertem Eğilmez, Senaryo Sadık Şendil, Görüntü Yönetmeni Kriton İliadis. Baş rollerde Cüneyt Gökçer, Yıldız Kenter, Münir Özkul. Müthiş bir dram, Beş çocuklu bir karı kocanın, bozulan işlerinden sonra evlerini satması ve çocuklarının onlara sahip çıkamamasını anlatıyor. Oyunculuklar muhteşem. Konu ve reji zaten üst seviyede. Özellikle bir sahne var ki, izleyen çok kimsenin dikkatini çekmeyebilir. Gözlüğü kırılmış Ferit bey ayrı yaşamak zorunda olduğu eşinden gelen mektubu okuyamamıştır, okuması için kitapçı arkadaşına getirir. Kitapçı da Münir Özkul. Çekinerek okumaya başlar, iç parçalayıcı satırlar vardır, göz yaşlarını zor tutar, bir müddet okuduktan sonra, devam edemez, yoksa hüngür hüngür ağlayacaktır, devamını gözlük alınca okursun diye mektubu uzatır. Ferit bey yani Cüneyt Gökçer yerinden kalkıp vedalaşır, kitapçı gözleri nemli bir şekilde dükkanının içinde olan bir merdivenden yukarı çıkar. Karısına seslenir, sesini duyuramaz bir daha adıyla seslenir, karısı cevap verir, ne oldu ne istiyorsun, hiç sadece sesini duymak istedim der, delirdin mi sen diye ses gelir, işte beni bu sahne çok etkiler ve göz yaşlarımı tutamam. Evet insan o sese hasret kalmamalıdır. Ertem Eğilmez, Sadık Şendil AŞ.'den muhteşem derslik bir sinematografi. Saygı ile eğiliyorum önlerinde. Aile yapısının önemini bir planla, kitapçının karısının yüzünü bile göstermeden seyirciye geçirirler. Kusura bakmayın ama sinema gerçek dehaların işi.