1995 yılı, Şişman ile Pişman filmi. Reyhan Ayyüzlü ağabey, Perihan abla dizisi ile ünlenmiş, sonraları Yeşilköyde açtığı dürümcü dükkanı ona iyice fiyaka katmıştı. Fark ediyorum prodüksiyonun sıkıştığı yerlerde, elini derin olan gömleğinin cebine atıyor ve kimseye çaktırmadan işe destek oluyordu.

Her türlü yokluğa rağmen iş aksamadan tıkır tıkır işliyordu. Setlerde bu tip oyunculara çok şahit oldum, Sırrı Elitaş koyu renkli çoraplarına koyardı paraları, şimdinin parasıyla birkaç bin liradan aşağı para taşımazdı, prodüksiyonda sıkışıklık olduğunda çorabını sıyırır, destelerinin arasından ihtiyaç kadar olanı destek olarak verirdi, sonra geri alırdı tabi parasını. Yılların kavgacısı, karakter oyuncusu Kadir Kök'ün de bulunduğu setlerde tıkanıklık anında, lavabo açıcı gibi olduğunu nakit akışı sağladığını biliyorum. Hatta emekli olması için toplu para yatırması gereken kameraman bir emekçiye gerekli parayı gözünü kırpmadan verdiğinin şahidiyim. İlginç ama gerçek bunlar. Gelelim Reyhan ağabeye, Mudanya sahnelerimiz bitti, İstanbul'a döndük, birkaç gün daha işimiz var, ekonomik sıkıntı hala devam ediyor, filmi satın alacağını taahhüt eden şahıs, edimlerini yerine getirmiyor, zaten sonrasında başka bir firmaya satmıştı filmi Nihat Cerit. Öğleden sonra Akgün otelde çalışacağız, o zamanlar alt katı kumarhane Akgün otelin. Rahmetli Nihat Akgün otelini bize verdi dilediğiniz gibi kullanın dedi. Öğle vakti Cihangir'de buluştuk, Reyhan ağabey, Nedim ağabey ve ben. Reyhan ağabey hemen yemek ısmarlamak istedi, Firuzağa caminin karşı caddesinde şimdiler kapalı Özkonağa gittik. Cihangirin en lezzetli yiyecekleri burada. Çok çeşit var Reyhan ağabey hepsinden yiyeceğim dedi, bir tabak hazırla karışık dedi aşçıya. Adam azar azar doldururken, biraz daha diyor Reyhan ağabey, dört beş tabak tıka basa doldu. Oturduk masaya o kadar güzel yiyor ki, durdum onu izliyorum. Bir taraftan da verdiği parayı isteyecek Nihat ağabeyden, yüzü tutmuyor, beni prova aracı olarak kullanıyor, nasıl söyleyeceğinin idmanını yapıyor. Sertçe yüzüme bakıyor "Nihat kaç gün oldu oğlum, hadi ver şu paramı, bizim de kendimize göre ihtiyaçlarımız var değil mi" O sertliğin içinde dudaklarında tebessüm belirince ben kahkahayı bastım, bu sefer daha ciddileşerek aynı kelimeleri tekrarladı, ne olursa olsun gerek ses tonu, gerekse bakışı ikna edici olmuyordu.

Aynı şeyleri birkaç kere tekrarlarken Nihat ağabey geldi. "Kaynanam seviyor, Reyhan ne ısmarlıyorsun" diye çöktü masaya. Reyhan ağabey yaptığı provaların aksine can havliyle lafa girdi "Nihat getirdin mi benim paraları" Parayı istemenin rahatlığı belirdi yüzünde, yine de ciddi ve sert olmaya çalışıyor, Nihat ağabey cevap vermeden onun dolu tabaklarında yemeğe girişti, kendi de bir şeyler sipariş etmiş onlarda geldi. "Para Nihat para" diye üsteledi. Nihat ağabey ağzı dolu, eliyle makas işareti yaptı, kafasını salladı, Reyhan ağabey pür dikkat Nihat ağabeyi kolluyor, lokmayı yuttu yeni günün prodüksiyonu içinde tekrar para istemez mi? Reyhan ağabey masadaki kahvaltı bıçağını aldı "Keserim lan" dedi. Söylene söylene elini derin gömlek cebine attı, bir tomar para çıkardı, saymaya başladı, sonra parayı uzattı " Bu son ha" dedi. Beni bir kahkaha tuttu, baktım Reyhan ağabey ve diğerleri de kahkahaya ortak oldular. Tabi ki sonrasında Reyhan ağabey ve kimin ne hakkı varsa aldı parasını. Belki yokluk vardı ama madik atmak yoktu.