ÜLKEMİZDE YABANCIYIZ

Elbette bizlerden çok daha iyi bilen üstatlarımız var, nelerin doğru, nelerin yanlış olduğunu, biz sadece yaşadıklarımızı biliriz.

Örneğin, artık bazı mekânlarda/ortamlarda 2’nci sınıfa düştüğümüz gerçeği.

***Yemek mönülerinde Türkçe’nin alt sıralarda olduğuna da şahidiz.

*** الباستا

***макароны

***pastas

***makarnalar

Hiç ama hiç garip gelmiyor artık.

Mesela, Taksimde yürürken, Türkçe konuşan birisini duyunca, gurbette memleketline rastlamışsın gibi bir mutlu oluyor insan J

Sonra yine başlıyor yabancı diller.

Bir fıkra vardı eskilerden aklımda kalan. Çok gülerdim. O geldi aklıma.

***  Arap kanalında bir maç vardı, onu izlemek için açmıştım. Spiker maçı anlatmaya başladığında Babaannem her konuşmada AMİN diyerek maçı tamamlamıştı.

Rahmetli şimdi yaşasaydı ve Taksimde bir tur atsaydı, sanırım hatim indirdi.

Sadece ülkemizdeki yabancılardan değil şikayetimiz, ülkemizi bize yabancılaştıran esnaftan da var şikayetimiz. Adını sanını bilmediğimiz yemekleri ön plana çıkararak dev tabelalar asmak ne kadar doğru bilemedim şimdi.

***Müslüman mahallesinde   salyangoz satmak diye bir deyim vardı sanırım eskilerden ve artık unuttuğumuz. 

Kendi ülkelerinde bir araba parasına, ülkemden ev +vatandaşlık alarak huzur içinde yaşamayı tercih eden, güya savaştan kaçmış Rus/Ukrayna vatandaşlarının adeta saltanat süren yaşantılarına imrenmemek mümkün mü ?

***Kuruçeşme de denize sıfır  lüks bir restoranda 12 kişilik İranlı bir ailenin akşam yemeği 400 Euro tuttu. Aralarında gülüşerek hesabı ödediler.

O hesap bir asgari ücretten fazlaydı. 

Orada ben mi ne arıyordum? Güzel soru elbette. Türkiye’de çalışıp ta öyle yerde ne işin var sorusu….

*** Hali vakti yerinde bir arkadaşımda olmasın mı benim J Kalan birkaç tane varmış demek ki J

**Aslında bu yazı böyle uzar gider.

**Ama anlatacaklarım hep aynı yere çıkar.

**Sorular ve sorunlar değişmez.

Kısaca……

***********OLDUK ÜLKEMİZDE YABANCI***************