Bugun...



DENİZSİZ ŞEHRİN MAVİSİ

“Ankara’da deniz yok ki!” cümlesi, deniz kıyısında yaşayanların bize karşı kullandığı tatlı bir dokundurma gibi görünür. Gülümseriz bu soruya, çünkü biz biliriz ki Ankara’da deniz yoktur ama o mavinin en güzeli vardır. O mavi, ufukta değil, hep gözümüzün önündedir: Atatürk’ün gözlerinde.

facebook-paylas
Güncelleme: 27-01-2025 20:11:53 Tarih: 26-12-2024 23:59

DENİZSİZ ŞEHRİN MAVİSİ

DENİZSİZ ŞEHRİN MAVİSİ
“Ankara’da deniz yok ki!” cümlesi, deniz kıyısında yaşayanların bize karşı kullandığı tatlı bir dokundurma gibi görünür. Gülümseriz bu soruya, çünkü biz biliriz ki Ankara’da deniz yoktur ama o mavinin en güzeli vardır. O mavi, ufukta değil, hep gözümüzün önündedir: Atatürk’ün gözlerinde.



Ankaralı olmak, maviyle bambaşka bir bağ kurmaktır. Deniz kenarında doğmamış olsak da, maviyi bize Ulu Önderimiz öğretmiştir. O’nun gözlerindeki kararlılık, o gözlerdeki umut ve özgürlük, Ankara’nın göğüne işler adeta. Ankara’da dolaşırken, bu maviyi taş duvarlarda, meclisin merdivenlerinde, Anıtkabir’in sessiz ama vakur genişliğinde hissedersiniz.



Denizsiz Ankara’nın mavisi derindir; çünkü bir idealin, bir hayalin rengidir. Kuğulu Park’ta suyun yüzeyine vuran sabah ışıkları ya da Seğmenler’de baharın ilk günlerinde açan mor salkımlar, hep o maviyi fısıldar. Kocatepe’nin kızıl akşamında bile, o mavi gözlerin huzur veren tonunu görürsünüz.

“Deniz yok” dediklerinde, içimizden bir cevap yükselir: “Ama mavi var.” Ankara’nın mavisi, bozkırın ortasında kurulan bir ülkenin kalbidir. Deniz dalgası gibi coşkun değildir belki, ama insanı içine çeken bir sükûneti vardır. Denizin rüzgârıyla değil, rüzgâra karşı duran inadına mavidir bu şehir.

Ankara’yı özlemek, bir şehri değil, bir hissi özlemektir. Özlenen, Anıtkabir’deki o derin sessizlikte Atatürk’ün gözlerine bakıp, “İyi ki buradayız” deme duygusudur. Başka şehirlerde, başka sahillerde yaşarken bile, Ankara’nın mavisi sizi bırakmaz. Çünkü o mavi, sadece bir renk değil, bir inançtır.

Bir gün deniz kenarındaki bir arkadaşınız size yine “Ankara’da deniz yok ki!” dediğinde, içinizde bir hüzünle karışık gülümseme belirecek. Çünkü onların asla anlayamayacağı bir şey vardır. O denizin mavisi yüzeyde kalır, ama Ankara’nın mavisi, Atatürk’ün gözlerinden kalbinize kadar işler. Ve o mavi, sizi bir ömür boyu bırakmaz.

Evet, Ankara’da deniz yok. Ama o gözlerin mavisi var. Ve biz, maviyi asıl orada öğrendik.

27 Aralık 1919’da hoş geldin Ankara’ya Atam,

Sevgi, Saygı, Özlem ve Minnetle…

 

Bu yazıda kullandığım görseller için Fotoğraf sanatçısı ve aynı zamanda da kıymetli arkadaşım Oya Kirazoğlu’na teşekkür ederim…







Etiketler : ASLI DÖNMEZ

İLGİNİZİ ÇEKEBİLECEK DİĞER Aslının Günlüğü Haberleri

YAZARLAR
HABER ARA
HABER ARŞİVİ
ÇOK OKUNAN HABERLER
  • BUGÜN
  • BU HAFTA
  • BU AY
Bizi Takip Edin :
Facebook Twitter Google Youtube RSS
YUKARI YUKARI