“HERKESE BAHAR, SANA AYAZ...”

Tanıdık geldi mi?

Unutma küçüğüm, bazı insanlar vardır, herkese şiir okur ama sana gelince imla hatası olur.

Öyle insanlar var ki, bir ortama giriyorlar, sanki ruhlarına konfeti patlamış!

Herkese kahkahalar, gülücükler, “canıııııımmm”lar havada uçuşuyor.

Ama sıra sana gelince?

Cümle kurarken nefes darlığı çekiyor, göz teması sanki suç işlemekmiş gibi kaçırılıyor, surat ekşilik limon fermente.

Ve sen de kendi kendine düşünüyorsun:

“Acaba ben mi abartıyorum?”

Hayır, küçüğüm. Sen abartmıyorsun, onlar çok iyi oynuyor.

Ve senin oynamaya niyetin yok, işte sorun da bu!

“Enerjim düşüktü” diyenlerin başkalarıyla hoplaya zıplaya enerjilenmesi.

Şu klasik savunma:

“Yok ya ben genelde böyleyim.”

Tabii, tabii…

Genelde seninle böyle!

Genelde işine gelmeyene karşı böyle…

Seni çözemediklerine karşı böyle…

Yalanını yutmayana karşı hele bir böyle…!

Başkasına sanki doğum gününde hediye alınmış köpek yavrusu gibi davranıyor,

Ama sana gelince?

Sanki veresiye defteri hatırlatmışsın gibi göz devirmeler, burun kıvırmalar, zorla kurulmuş cümleler...

“Sen biraz farklısın” yalanıyla örtülmüş mesafeler

Bu cümleyi duyunca koşarak uzaklaş:

“Seninle olan ilişkim daha farklı.”

Ahahahaa tabii canım!

Farklı olduğu için seni “konuşulması gerekenler” listesinde unutuyor.

Farklı olduğu için en çok sana pasif agresif davranıyor.

Sen özel olduğun için seni yok sayıyorlar ha?

‘Yok’ saymak zamazingosu!

Bu “senin zekân beni rahatsız ediyor ama söyleyemem” çevirisi resmen.

Herkese pastalı kutlama, sana gelirken diyetteyim!

Bu kişiler genelde sosyal medyada kendilerini “pozitif enerji savaşçısı” diye tanıtırlar.

Her story’de motivasyon cümleleri, günaydın mesajları, içli içli şarkılar…

Ama senle konuşurken?

Yüzde donukluk, kelimeler minimalist, bakışlar adeta Windows XP ekran koruyucusu.

Dert şu ki:

Onların ışıltısı yapışkan folyo gibi. Uzaktan güzel, yakından ucuz.

Sen gerçeği fark ettiğinde, onların tüm o ‘canımcılık’ tavırları, Çin malı samimiyet gibi dökülüyor.

Final: Uyan, bu insanlar sana değil, maskelerine yatırım yapıyor

Küçüğüm…

Birileri sana “Ben böyleyim” deyip başkalarına karşı bambaşka oluyorsa,

Onların “böyle” sinde senin yerin yok demektir.

O yüzden hâlâ o soğukluğu çözmeye çalışmak yerine, kendine battaniye al ve sıcacık ol kendinle.

Sorum çok net:

Hayatınızda hiç herkese bahar olan ama size gelince kış uykusuna yatan insanlar oldu mu?

Hani başkalarıyla kahkahalara boğulup, size gelince sessizlik yeminine sadık kalanlardan...

Sizinle konuşurken yüzü beş karış olan ama başka yerde şebek gibi zıplayanlardan?

Peki, siz ne yaptınız onlara?

Hâlâ “yorgundur, vardır bir derdi” diye mi avuttunuz kendinizi,

Yoksa “Benim enerjimi emene priz değilim” deyip o kişiyi hayat prizinizden çekip attınız mı?

Hayatınızda hiç “Her sabaha günaydın” yazıp, size gelince 4 gün mesaj atmayan biri oldu mu?

Ya da kahkahalarını Instagram’a saklayıp, suratını size miras bırakanlar?

Onlara hâlâ iyi niyetle yaklaşıyor musunuz, yoksa “hadi oradan!” deyip çıkartma zamanı geldi mi sizce?

Küçücük bir soruyla bitireyim o zaman:

Sahi, sen hâlâ herkese şeker dağıtan ama sana gelince "şeker hastasıyım" diyen biriyle aynı masada oturuyor musun?